Dierbare kinderen van Medjugorje,

Geprezen zijn Jezus en Maria!
1 – Op 2 juli 2019 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis, waarbij ze werd omringd door een menigte pelgrims. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

"Lieve kinderen, ik heb, overeenkomstig de wil van de barmhartige Vader, duidelijke tekenen van mijn moederlijke aanwezigheid gegeven, en dat zal ik blijven doen. Mijn kinderen, dat is het moederlijk verlangen naar genezing van zielen. Het verlangen dat elk kind van mij waar geloof zou bezitten, zou leven om wonderlijke ervaringen te zien, zou drinken aan de bron van de woorden van mijn Zoon -- de woorden van leven. Mijn kinderen, mijn Zoon heeft met Zijn liefde en offer het licht van het geloof in de wereld gebracht en jullie de weg van het geloof getoond. Omdat het geloof pijn en lijden verheft, mijn kinderen. Waar geloof maakt gebed fijngevoeliger en brengt daden van barmhartigheid voort - het voeren van een gesprek met iemand, het geven aan een aalmoes. Mijn kinderen die geloof hebben - waar geloof - zijn gelukkig ondanks alles, omdat zij op aarde het begin van de hemelse vreugde beleven. Daarom, mijn kinderen, apostelen van mijn liefde, roep ik jullie op: wees een voorbeeld van waar geloof, breng licht waar duisternis heerst, beleef mijn Zoon. Mijn kinderen, als moeder zeg ik jullie: de weg van het geloof gaan, mijn Zoon volgen, kunnen jullie niet zonder jullie herders. Bid dat zij de kracht en liefde hebben om jullie te leiden. Moge jullie gebed hen altijd begeleiden. Ik dank jullie."

2 – De Kerk ligt op sterven. Er zijn veel moeders onder ons. Sommigen lijden onder de situatie van hun kinderen wanneer deze op het slechte pad zijn geraakt. Er zijn er zelfs die door verdriet verpletterd worden. Ik zie dan hoe hun gelaat getekend is door zorgen. In vertrouwen vertellen ze me dan al huilend hun zorgen, en vragen me voor hun kinderen te bidden. Een zoon in de gevangenis, een andere aan de drugs, een alcoholverslaafde, een dochter die op het punt staat om te gaan scheiden… Wat doet een moeder die zo lijdt? Vanuit haar moederlijke liefde huilt ze en bidt ze. Met heel haar gewonde hart spreekt ze ten beste bij God voor haar kind. Maar daarbij zal de liefde voor haar kind altijd blijven bestaan; ze zal de fouten van haar kind niet van de daken verkondigen.

Wat doet de Moeder van God tegenover sommigen van haar bevoorrechte kinderen, de priesters, als ze de weg van haar Zoon niet meer volgen en verdwalen in de zonde? Eerst en vooral moeten we er de nadruk op leggen dat er een meerderheid is van goede priesters, die alles doen wat in hun macht ligt om de Heer en de gelovigen te dienen naar hun beste vermogen. Over deze priesters spreekt men niet in de media. Vanwege de andere priesters die de voorpagina halen van het slechte nieuws en van de schandalen, weent en bidt Ze. Ze vraagt aan haar vertrouwelingen en aan de “apostelen van haar liefde” om met haar mee te voelen en te bidden. Ze maakt geen lijst van de zonden van haar zonen, en ze geeft ze zeker niet ter inzage aan het publiek.

De Kerk is de Bruid van Christus, en ze heeft uit Zijn mond de belofte te horen gekregen dat we eeuwig leven zullen hebben. Er is echter de Kerk als instituut, en er zijn de bedienaars van de Kerk. De heilige Kardinaal Journet zei eens: “De Kerk is zonder zonde, maar niet zonder zondaars. Niet zonder zondaars, we weten het maar al te goed. Ze is zonder zonde in die zin dat ondanks de onwaardigheid van haar bedienaars, ze me alle hulp, alle genaden geeft die tot heiliging strekt voor mijn eeuwig heil: zoals de heilige Mis, de Sacramenten, de godsvrucht tot de heilige Maagd Maria en de heiligen, het ambt, enz… Dat is de reden waarom ik er alle vertrouwen in blijf behouden”.

De heilige Maagd heeft gezegd: “De Kerk, dat is mijn Zoon”. Er staat ook geschreven dat de vrijgekochten “het Lam volgen waarheen het ook gaat” (Apok. 14.4). Welnu, door wat is het Lam gegaan enkele dagen voor het uit de doden werd opgewekt? Tijdens Zijn doodstrijd was het onherkenbaar, verminkt. Zijn gekneusde gelaat was bedekt met bloed, modder, en spuug… Zijn verschijning had niets meer van een mensenkind. (Jes.52.14) Zijn gelaat werd geschonden, eerst door de zijnen, de Joden, zoals de Kerk nu door sommige priesters wordt beschadigd. De Kerk moet zich met Christus vereenzelvigen, en de gelijkheid aan haar Goddelijke bruidegom tegemoet gaan. Kwaadspreken over de Kerk en van haar bedienaars is hetzelfde als het zich afkeren van Jezus zelf, alsof men Hem zou zeggen “Wat bent U lelijk geworden, Jezus, wat bent U onafzichtelijk. Ga weg, Jezus, ik kan U niet meer zien. Ik verlaat U, ik kan het niet meer aanzien.” Aan de Kerk raken is raken aan Christus. De Kerk beminnen is Christus beminnen.

De mystica Marthe Robin voorspelde een “nieuw Pinksteren van liefde”. Vlak vóór het eerste Pinksteren waren de tijden echter ook moeilijk. De apostelen moesten zich verbergen. Reeds in haar tijd (1912-1981) zei Marthe Robin “Wij stevenen af op een doodstrijd…” Ja de Kerk volgt het Lam.

Maria nodigt ons uit één te zijn met haar moederziel, vooral in deze uren waarin zich zoveel ellende voordoet in het hart zelf van de Kerk. Maria vraagt ons niet om dit te ontkennen, maar ze nodigt ons uit samen met haar te lijden uit liefde voor Jezus in de diepe stilte van het echte medelijden. Haar moederlijk hart, doorboord met een zwaard van lijden, zoals de oude Simeon voorspelde, verwacht de verrijzenis. We zijn uitgenodigd in stilte met haar en zoals zij te huilen en te hopen op het moment van de overwinning, die met rasse schreden nadert. Als de Kerk nu in doodstrijd is, dan is dat een goed teken, dan is het dat haar herstel nabij is. Het is niet het moment om het schip te verlaten. Het is het moment van de volharding van de heiligen.

3 – Om het hart van de priesters te winnen. Kennen jullie de jonge Marcel Van uit Vietnam? (1928-1959)
Hij beleefde een uitzonderlijke genade, die ons zou kunnen laten verschieten van afgunst. Hij is inderdaad vanaf zijn 14 jaar geestelijk gevormd door de heilige Thérèse van Lisieux. Hij heeft haar nooit gezien, want ze manifesteerde zich aan hem als een stem die hij hoorde en die hem stap voor stap ging leiden naar de heiligheid, wat inderdaad gebeurde.

Thérèse droomde er van om naar Vietnam te gaan om te evangeliseren. Haar charisma was echter anders. Ze moest dat goddelijk vuur dat haar verteerde voor de zielen meer verborgen beleven. Thérèse omschreef haar roeping zo: “In het hart van de Kerk zal ik de liefde zijn.”

Het blijkt dat ze een geschikte ziel gevonden had in de kleine Van, die in staat was om met haar en onder haar leiding het geweldige avontuur te beleven van de intimiteit met de Heer Jezus, en al de eisen die dat met zich meebracht voor het heil van de zielen.

Van had de frisheid en de geest van een kind. Vanaf zijn prille jeugd had hij al gesprekken met Jezus, en deze gesprekken – genoteerd in zijn “Colloques” – kunnen zeer ontroerend zijn. De tederheid van de onschuld mengt zich met prachtige openbaringen. Van onthult ons de ongelofelijke nabijheid van Jezus in ons dagelijks leven.

Jezus en Thérèse hebben Van dusdanig geleid, dat hij zijn leven is gaan geven voor de priesters en ook met de intentie dat de ongelovigen de weg naar het geloof zouden mogen vinden. Vanuit Zuid-Vietnam, dat geteisterd werd door de dreiging van een Communistische invasie, besloot Van naar Noord-Vietnam te gaan “opdat daar toch iemand zou mogen zijn die de goede God zou kunnen beminnen te midden van de Communisten”. In 1956 werd hij aangehouden, en op 10 juli 1959 stierf hij van honger in een gevangenis ten noorden van Hanoi. Hij was 31 jaar.

4 – Als Ivan, de ziener, in Medjugorje is, ontvangt hij de priesters die op het uur van de verschijning met hem willen bidden in zijn kapel in Medjugorje. Vorige maand is een van onze priesters er stralend van terug gekomen. Hij leed inderdaad onder een hardnekkige angst en deze angst heeft hem verlaten op het uur van de verschijning.

Deze genaden zijn natuurlijk niet automatisch noch magisch, want God geeft wat Hij wil, aan wie Hij wil en wanneer Hij wil. Het is echter goed de voorspraak van Maria te vragen. Haar Zoon Jezus kan haar niets weigeren, want zij heeft Hem ook nooit iets geweigerd. Zoals Jezus weet Maria waar we het meest nood aan hebben, en welk het beste moment is om het ons te geven. Een oprecht gebed wordt steeds verhoord volgens de “timing” van God zelf.

Lieve Gospa, het is met U dat we deze zomer willen beleven.
Van U leren we het ware geloof, dat geloof, dat, volgens Uw eigen woorden, ons toelaat,
ondanks alles, gelukkig te zijn en te beginnen het hemels geluk op aarde te beleven!

Zr. Emmanuel
Gemeenschap van de Zaligsprekingen
Vertaald uit het Frans