Medjugorje

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 juli 2016, kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis in aanwezigheid van een grote menigte. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

“Lieve kinderen,
Mijn waarlijke, levende aanwezigheid onder jullie zou jullie gelukkig moeten maken, want zij is de grote liefde van mijn Zoon. Hij zendt mij naar jullie toe opdat ik jullie, met moederlijke liefde, veiligheid zou kunnen bieden; opdat jullie zouden inzien dat pijn en vreugde, lijden en liefde, jullie ziel intens doen leven; opdat ik jullie er opnieuw toe zou oproepen om het Hart van Jezus, de kern van het geloof, de Eucharistie, opnieuw te verheerlijken. Elke dag opnieuw, al eeuwenlang, komt mijn Zoon, levend, weer onder jullie, hoewel Hij jullie nooit verlaten heeft. Wanneer één van jullie, mijn kinderen, naar Hem terugkeert, maakt mijn hart een vreugdesprongetje. Daarom, kinderen, keer terug naar de Eucharistie, naar mijn Zoon. De weg naar mijn Zoon is moeilijk, vraagt veel opoffering, maar op het einde vind je altijd het licht. Ik begrijp jullie pijn en lijden, en met moederlijke liefde droog ik jullie tranen. Heb vertrouwen in mijn Zoon, want Hij zal voor jullie dingen doen waarvan je niet eens weet hoe je erom moet vragen. Jullie, mijn kinderen, moeten zorg dragen voor jullie ziel, want dat is het enige op aarde dat jullie toebehoort. En met die ziel, besmeurd of zuiver, zullen jullie voor de Hemelse Vader verschijnen. Onthoud dat vertrouwen in de liefde van mijn Zoon altijd beloond wordt. Ik smeek jullie heel speciaal om te bidden voor diegenen die mijn Zoon geroepen heeft om te leven naar Zijn voorbeeld en om hun kudde lief te hebben. Ik dank jullie. ”

2 – De “Promenade des Anglais”. Hoe zou men niet ontsteld kunnen zijn vanwege de grote catastrofe in Nice, op de avond van 14 juli? Ja, volkomen onthutst, wanneer we de beelden zien, en de foto’s van de gezichtjes van de verdwenen kinderen, deze jongeren, onverwacht weggerukt uit het leven door de dood, en al de verwoeste gezinnen? Ik wil geen woorden meer toevoegen aan wat we hebben kunnen zien, horen of lezen over deze tragedie. Daarentegen wil ik me hier met jullie begeven naar de top van de piramide van de haat om te kijken wie er in werkelijkheid dit toenemend terrorisme manipuleert. Jezus spreekt erover in het Evangelie, waar Hij het heeft over de WOLF die de schaapskooi binnen dringt, om de schapen te verslinden, en over de dief. Met andere woorden: het gaat over Satan: “Hij komt enkel om te roven, te stelen en te vernietigen” (Joh. 10,10). Satan heeft reeds de dood gestorven in zijn ziel, en uit jaloersheid voor de mens, wil hij dat iedereen met hem ten onder gaat; hij wil de mensheid van de aardbodem wegvegen. Mensen die met hem een pact gesloten hebben, zijn herkenbaar door hun haat voor de kleinen, de kinderen, de ongeboren kinderen, omdat hun onschuld hen doet denken aan Christus, Hij, die de dood overwonnen heeft aan het Kruis. Deze WOLF heeft duizenden manieren om menselijke geesten over te halen om zijn verderfelijk werk uit te voeren. Hij maakt niet enkel gebruik van een totale afwezigheid van vasten en gebed (deze krachtige tweeling, die hem ontwapent), maar hij infiltreert ook door de deuren die wij voor hem openzetten, door de Geboden van het Leven die God ons heeft gegeven met voeten te treden, door de zonde en zondige gewoonten. “Het loon voor de zonde is de dood, zegt de heilige Paulus, en de gave Gods is het Eeuwig Leven” (Rom. 6.23). Dankzij God en Zijn oneindige Barmhartigheid kunnen we steeds opnieuw met heel ons hart naar Hem terugkeren, oprecht verzaken aan de zonde, ons in de armen werpen van de Barmhartige Christus, gezuiverd worden van onze zondesmetten, en hiermee de deur sluiten voor de vernieler.

3 – Een blik op Belgrado. Enkele dagen geleden las ik het aangrijpend getuigenis van Dr. Stojan Adacevic, die zijn beroep van gynaecoloog – verloskundige uitoefende in Belgrado (Servië). Ik wil er hier een klein deel van citeren. Het gaat om iets wat men nooit hoort in een homilie of in een openbare meeting, en nog minder in de zalen van de medische faculteit:

In het communistische Joegoslavië, aan het einde van vorige eeuw, had Stojan geleerd dat een abortus, zoals men aan de medische faculteiten onderwees, een heelkundige ingreep was, te vergelijken met een appendixoperatie. Het enige verschil was het orgaan dat men wegnam. Een stukje darm in het ene geval, en in het andere geval wat “embryonaal weefsel”. Er kwamen echter twijfels bij hem op aan het eind van de jaren 1980, toen de ultrason-techniek ook in de Joegoslavische ziekenhuizen ingang vond. Toen zag Stojan voor het eerst op een scherm, wat tevoren steeds voor zijn ogen verborgen was gebleven: het binnenste van een baarmoeder met een levend kindje erin, dat op zijn duimpje zoog en zijn beentjes en armpjes bewoog. In de helft van de gevallen lagen de delen van de geaborteerde kindjes netjes op een tafel naast hem. “Ik zag zonder te zien” zegt hij nu.

4 – “Ik hield een kloppend hartje in mijn handen.” Op een morgen, toen hij er al over was gaan denken om te stoppen met het uitvoeren van abortussen, drong een van zijn neven er bij hem op aan om er een uit te voeren bij zijn vriendin, die 3 à 4 maanden zwanger was. Ze wilde zich al voor de 9de keer ontdoen van haar kind. Adacevic weigerde, maar zijn neef drong zo sterk aan dat hij toegaf: “Oké, zei hij, maar dit is de laatste keer.” Hij getuigt: “Ik opende de buik, scheurde de placenta, waarna het water brak, en kon met de abortustang aan de abortus beginnen. Ik greep iets vast met de tang, brak het, trok het eruit en wierp het op een doek die op de operatietafel lag. Vervolgens keek ik… het was een hand, redelijk groot. In dit stadium is de baby al volledig gevormd, met vingertjes en teentjes. Alle organen zijn er al. Iemand had jodium geknoeid op de operatietafel en de hand viel precies op die plaats. De zenuweinden van de hand kwamen daardoor in contact met de jodium vloeistof, en wat gebeurde er? Ik keek, en zei bij mezelf: “Mijn God, deze hand beweegt.” Stojan begon te huiveren, maar hij ging verder met de abortus.
“Desondanks ging ik verder met mijn werk met de abortustang, zo vertelt hij. Ik greep iets anders met de tang vast, brak het, en trok het eruit. Ik dacht: “Hopelijk is dit geen been”. Ik trok, en kijk: het was een been. Ik wilde het zachtjes op de tafel leggen, opdat het niet te dicht bij de bewegende hand zou liggen. Toen ik met mijn arm naar beneden bewoog om het neer te leggen, was er een verpleegster achter mij die een schaal met chirurgische instrumenten liet vallen. Geschrokken door het lawaai, sprong ik op, waardoor ik mijn greep op de abortustang verloor, en op slag viel het been naast de hand. Ik keek: de hand en het been waren beide vanzelf aan het bewegen… Mijn medisch team, noch ikzelf hadden ooit zoiets gezien. Menselijke lichaamsdelen die vanzelf stuiptrekkingen vertoonden op de operatietafel. Toch werkte ik verder, richtte mijn instrument meer naar de buik en begon alles te breken dat zich erin bevond. Bij mezelf zei ik: het zou er nog aan ontbreken, om dit tafereel volledig te maken, dat ik op het hart zou stoten. Ik ging verder met verbrijzelen, ik verbrijzelde en verbrijzelde, tot ik er zeker van was dat ik een brij had gemaakt van heel de inhoud van de baarmoeder, waarop ik vervolgens de tang terugtrok. Ik haalde de brij uit de baarmoeder, dacht dat het om stukken beenderen ging, en legde ze ook op de operatietafel. Vervolgens kijk ik, en wat zie ik?: een menselijk hart dat samentrekt, ontspant, en klopt. Ik dacht dat ik gek werd. Ik zag de hartkloppingen vertragen, trager en nog trager, totdat ze volledig ophielden. Niemand die heeft kunnen zien wat ik met mijn eigen ogen heb gezien, kan meer dan ikzelf overtuigd zijn van wat ik zojuist uitgevoerd had: ik had een menselijk wezen gedood” . Het hart van dokter Adacevic begaf het bijna, en alles om hem heen werd donker. Hoelang heeft dit geduurd? Hij kan het niet zeggen, maar een angstige stem van een verpleegster wekte hem uit de verdoving: “Dokter Adacevic, riep ze, de patiënte bloedt. Voor de eerste keer in zijn leven sinds zijn jeugd begon hij oprecht te bidden: “Heer, red niet mij, maar red deze vrouw.” Stojan eindigde deze abortusingreep, en toen hij zijn handschoenen uitdeed wist hij dat dit zijn laatste abortus was geweest.
Toen Stojan de directeur van het ziekenhuis op de hoogte bracht van zijn besluit volgden er een hele reeks reacties. Er was in Belgrado nog nooit een gynaecoloog geweest, die geweigerd had om abortussen uit te voeren. Ze begonnen druk op hem uit te oefenen, zijn salaris werd met de helft verminderd, zijn dochter werd ontslagen, zijn zoon zakte bij zijn toelatingsexamen voor de universiteit. Hij werd aangevallen in de pers en op de TV. De socialistische staat, zo verweet men hem, had hem de kans gegeven om te studeren, opdat hij abortussen zou kunnen uitvoeren, en nu begon hij de staat te saboteren.

De H. Thomas van Aquino verscheen hem in een droom en gaf hem een schouderklopje, hij zei: “Jij bent mijn vriend, een hele goede vriend, ga verder met je strijd”. Adacevic besloot om verder te strijden. Hij zegt dat hij, voor zijn bekering, wel 50.000 abortussen heeft uitgevoerd.

Waarom wil ik een verband leggen tussen de gruweldaden van het terrorisme en dit getuigenis, dat doet denken aan de miljoenen uiteengereten kinderen? Omdat er een wet bestaat tussen oorzaak en gevolg. “Laten we niet verwonderd zijn wanneer we horen over misdrijven, moordpartijen, oorlogen of haat. Als een moeder in staat is om haar eigen kind te doden, wat belet ons dan om elkaar te vermoorden? De grootste vernietiger van de liefde en van de vrede, zo zei Moeder Teresa, is abortus”. Pater Jozo zei eens: “Een land, dat zijn kinderen doodt, heeft geen toekomst”. Beiden hebben de barmhartigheid beleefd tot het uiterste van hun krachten, maar nooit hebben ze de waarheid verzwegen. Ze hebben gesproken uit barmhartigheid. Ze hebben niemand veroordeeld, ze hebben gewaarschuwd voor het gevaar, om mensen te behoeden voor grote drama’s en hun gevolgen. Maria zei aan de jongeren van de gebedsgroep: “Als je een moeder ontmoet die haar kind heeft gedood, oordeel dan niet over haar, onthaal haar met liefde, en doe alles wat je kunt, opdat ze zou terugkeren naar God en zou gaan biechten”… Gloria Polo, die een belangrijke getuige is in onze tijd, zegt dat ze in het hiernamaals heeft gezien dat elke abortus een cultus is ter ere van Satan. Tot zijn grote voldoening springen elke keer opnieuw de grendels van de hel, waardoor er een nieuw aantal duivels vrijkomt, die, heel in het bijzonder, de priesters aanvallen. De geest van de dood vergrijpt zich natuurlijk aan hen, die God heeft uitgekozen om Zijn verpersoonlijking te zijn, te midden van Zijn kudde, om haar te beminnen en Hem te doen kennen. In dit Jubileumjaar van de Barmhartigheid heeft elke priester de macht (anders is het alleen aan de bisschop voorbehouden), om de zonde van abortus te vergeven en haar gevolgen, dankzij de mogelijkheid om dit jaar een aflaat te bekomen. Dit zal vele moeders (en vaders) bemoedigen, die voor abortus hebben gekozen. Zo vinden ze een weg naar Hoop.

Dierbare broeders en zussen, als we Gods Woord beleven zullen we veilig zijn, want het is de zekere lamp voor onze voeten, het licht op onze weg. De ‘10 woorden’ aan Mozes gegeven (de 10 geboden), zijn zekere bakens om in staat van genade te leven, en Gods zegen te bezitten. Als we deze ‘Woorden van Leven’ negeren en de deur openzetten voor de zonde, als we aan een wereld bouwen zonder God, dan zullen de ‘wolven’ hun acties uitbreiden. De Koningin van de Vrede is zo duidelijk en zo helder in haar boodschappen. Laten we de 5 punten van Medjugorje opnieuw lezen, en haar deze zomer de mooie beslissing aanbieden dat punt te beleven, dat we tot nu toe verwaarloosd hebben.

5 – Vicka is weer ziek. Ze is weer naar Rome om haar rug te laten verzorgen, die al zo sterk beschadigd is. Laten we voor deze zeer moedige vrouw bidden, die er enkel om bekommerd is ons de boodschappen van de heilige Maagd door te geven, en dat vaak ten koste van haar eigen gezondheid. Ze draagt met vreugde haar lijden op aan Jezus, opdat wij de boodschappen zouden beleven.

Lieve Gospa, uw tedere blik, op ieder van ons, uw kinderen, gericht, geeft ons nieuwe moed. Gelukkig bent u bij ons. Wat zouden we zonder u moeten beginnen? Maak dat onze hand nooit uit te uwe los komt.

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje juli 2016

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 juni 2016, kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis in aanwezigheid van een grote menigte pelgrims. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

“Lieve kinderen,
Als moeder van de Kerk, als jullie moeder, glimlach ik als ik zie hoe jullie naar mij toe komen, hoe jullie rondom mij bijeen komen, hoe jullie mij zoeken. Mijn aanwezigheid onder jullie bewijst hoeveel de Hemel van jullie houdt. Zij toont jullie de weg naar het eeuwige leven, naar de redding. Mijn apostelen, jullie die streven naar een zuiver hart waar mijn Zoon in woont, jullie zijn op goede weg. Jullie die zoeken naar mijn Zoon, zoeken naar het juiste. Hij heeft veel tekenen van Zijn liefde nagelaten. Hij heeft hoop nagelaten. Het is gemakkelijk om Hem te vinden als je bereid bent tot offer en boete -- als je je naaste met geduld, barmhartigheid en liefde bejegent. Veel van mijn kinderen zien niet en horen niet omdat zij niet willen. Zij aanvaarden mijn woorden en mijn daden niet, hoewel mijn Zoon, doorheen mij, iedereen oproept. Zijn Geest verlicht al mijn kinderen met het licht van de Hemelse Vader, in de eenheid van hemel en aarde, in wederzijdse liefde -- want liefde brengt liefde voort en maakt daden belangrijker dan woorden. Daarom, mijn apostelen, bid voor jullie Kerk, heb haar lief en stel daden van liefde. Hoe verraden of gekwetst zij ook is: zij is er, want zij komt van de Hemelse Vader. Bid voor jullie herders opdat jullie in hen kunnen zien hoe groot de liefde van mijn Zoon is. Ik dank jullie. ”

2 – Terug uit Azië. Verontschuldig me voor de latere verzending van deze brief. Ik ben net terug van een reis in Azië, waar ik Mongolië heb bezocht (in het noorden van China) en Indonesië. Enkele feiten om te delen: De eerste avond waren we in een eenvoudig dorp en we werden er zo warm ontvangen, dat ik er de tranen van in mijn ogen kreeg. Deze mensen hebben niets, maar welk een feest hebben ze ons bereid. We sliepen bij de lokale bevolking. We kwamen aan in een klein huisje, dat bestond uit twee kamertjes en we zochten naar de bedden. Die waren er niet. In een van de kamertjes was er een soort verhoging gebouwd waaronder zich een soort kolenkachel bevond voor in de winter. Deze verhoging was het bed voor ons drieën. Dat was doodnormaal voor mijn twee Chinese assistenten, maar een harde werkelijkheid voor een Française, die is gewend om op een matras te slapen. Omdat er geen stromend water was en zeker geen badkamer, namen we ’s morgens een kom om ons buiten te wassen. De ‘toiletten’ op de binnenplaats hadden geen deuren, heel gewoon in China, zeker op het platteland. Te midden van al deze eenvoud was ik vol bewondering vanwege de goedheid en de diepe vreugde van onze gastvrouw. Met de armoedige middelen die ze bezat had ze voor ons nieuwe dekens gemaakt. Haar kostbaarste schatten waren haar afbeeldingen van het Heilig Hart van Jezus en van het Onbevlekt Hart van Maria aan de muur, haar grootste vrienden. Ik bekeek ze, bruin verkleurd en wat krom getrokken door de rook van de kachel in de winter en de vochtigheid, en ik zei bij mezelf: “Jezus, als er één plaats is op de wereld waar U graag verblijft en U laat troosten, dan is het wel hier.” Ik kon er de 1ste Zaligspreking ervaren: “Gelukkig de armen van geest, want hen behoort het Rijk der Hemelen”. De jonge priester, die 2 jaar geleden in deze parochie aankwam vond er toen 12 gelovigen. Nu zijn het er 200. Toen men ons vroeg om de wonderen van ons leven met hen te delen, wat denkt u hoeveel er kwamen? 200!

Het vervolg van deze reis, in ons dierbare Indonesië zal ik later vertellen.

3 – Het effect van Medjugorje. Een brief naar de Gospa schrijven blijft nooit zonder gevolg. Zoals iedere moeder is ze dolblij om brieven van haar kinderen te krijgen, en als Hemelse Moeder antwoordt ze er goddelijk op. Martina uit Milaan vertelt: “Enkele tijd nadat ik een brief naar de Gospa had geschreven begreep ik dat we met ons gezin naar Medjugorje moesten gaan. Tot mijn blijdschap zouden onze ouders zich daar bij ons voegen. Zeker, voor hen was de toeristische kant van de reis aan de Adriatische kust heel belangrijk. Vanaf mijn prilste jeugd heb ik mijn ouders zien ruzie maken. Mijn broer en ik hebben daar veel onder geleden. Hun emotionele uitbarstingen, crisissen en twisten eindigden steeds slecht. De een liep dan voor enkele uren het huis uit, terwijl de ander huilde. Het ergste was dat ze een reputatie hadden van voortdurend ruzie maken, en onze vrienden lieten ons dat voelen. We kenden niets van vrede. De dreiging van een scheiding was dagelijkse kost. Als klein meisje dacht ik al “als ze zouden scheiden, dan zouden ze gelukkiger zijn.” Maar, na 40 jaar huwelijk is die scheiding er nooit gekomen. God zij dank. En zo kwamen we aan in Medjugorje in oktober 2015. Hoe is de genade binnengedrongen in het hart van mijn ouders? De eerste avond aanvaardde mijn moeder het om te gaan biechten, echter met tegenzin. Ze nam plaats in de lange rij voor de biechtstoelen, maar moe van het wachten verliet ze haar plaats en ik trof haar aan een tafeltje in een café. Ik dacht bij mezelf: “Deze bedevaart is slecht begonnen.” Ze overstelpte me met vragen: “Ja, God bestaat, maar wat wil Hij van mij? Mijn leven is goed. Van God wil ik wel een beetje, maar ik hou van mijn leven. Ik wil ook niet in het klooster. En dan de biecht … ik weet nooit wat ik moet zeggen tegen de priester, en ik weet niet zeker of dat wel tot iets dient. De laatste keer dat ik heb gebiecht is 7 jaar geleden.” De volgende dag deed ze opnieuw een poging, en tot haar verbazing vond ze meteen een biechtstoel die beschikbaar was. Wat is er in die biechtstoel gebeurd ? Ik heb geen flauw idee. Echter, enkele weken na Medjugorje had ik de gelegenheid om een paar dagen bij mijn ouders te verblijven. Ik was bang voor de slechte sfeer die er tussen hen normaliter is, en ik had me voorbereid dat ik weer te lijden zou krijgen, zoals naar gewoonte. Maar, tot mijn grote verbazing brak er gedurende deze dagen geen enkele ruzie uit tussen mijn ouders. Werkelijk geen een. Nog beter, mijn ouders nodigden me uit om deel te nemen aan hun morgengebed, aan het bidden van de rozenkrans en andere gebeden op de knieën voor een klein mooi versierd altaartje, en – iets nieuws – om het gebed te besluiten zong mijn moeder met haar mooie stem het Ave Maria. Deze vrede en deze verzoening na 40 jaar ruzie maken, dat waren de geschenken, die ik in mijn brief aan de Gospa had gevraagd. Sindsdien zijn mijn ouders op 65 jarige leeftijd het modelechtpaar geworden van mijn Christelijk geloof. Ik verheug mij bij de gedachte dat deze radicale verandering naar vrede en liefde bij hen, vele anderen zal inspireren”.

Dank aan Martina voor dit mooie getuigenis. Het toont ons meerdere dingen, die velen nog moeilijk kunnen geloven:

Voor God is het nooit te laat. En: “Geduld verkrijgt alles.“ (Teresa van Avila) Onze Hemelse Moeder houdt zich voortdurend bezig met de dingen, die we aan Haar toevertrouwen en uiteindelijk, vroeg of laat, wint Ze haar zaak. De oplossing om tot een echtscheiding over te gaan is niet de goede oplossing. “Voor God, zegt de heilige Maagd, bestaat echtscheiding niet”. Als echtscheiding voor God niet bestaat, dan betekent dat, dat Hij voor ons een betere oplossing heeft, en dat Hij ons die wil tonen in het gebed. Als u in uw leven een grote moeilijkheid ontmoet, die menselijker wijze niet te overwinnen is, herinner u dan dat voor God niets onmogelijk is. Hij heeft al zwaardere casussen opgelost. Bid en geloof. En ook, zoals Martina, schrijf en brief aan de heilige Maagd: Er zijn zovele voorbeelden waar Ze positief geantwoord heeft. Komt ze niet elke dag, juist om ons te helpen? Begin in uw brief met haar te danken want, zoals Vicka zegt: “Dankgebeden zijn de eerste, die in de Hemel aankomen”.

4 – Op 25 juni vieren we de 35e verjaardag van de verschijningen. Laten we deze gezegende dag voorbereiden in gebed. Ieder van ons zal in zijn hart wel een geschenkje vinden om aan de heilige maagd aan te bieden. Bijvoorbeeld: enkele van haar kernboodschappen herlezen en zoeken naar die boodschappen die we nog niet begonnen zijn te beleven. We kunnen haar daarover schrijven in onze brief. Zo zullen we “haar Onbevlekt Hart troosten, dat bloedt door de zonden en door de zondige gewoonten”. Zoals Vicka zegt.

5 – Op zondag, 4 september zal Moeder Teresa van Calcutta heilig verklaard worden. Hier enkele gedachten van haar die ons kunnen inspireren op de weg naar de heiligheid, die wij, die door Onze Lieve Vrouw “Haar apostelen” of “Apostelen van de Openbaring” worden genoemd, kunnen navolgen:
De mensen zijn vaak op zichzelf gericht, vergeef ze ondanks alles.
Als u goed bent zullen sommigen u verdenken van bijbedoelingen. Wees, ondanks alles, goed.
Als u eerlijk bent, zullen sommigen u misschien bedriegen. Wees, ondanks alles, eerlijk.
Als u het geluk vindt, zullen sommigen misschien jaloers zijn. Wees, ondanks alles, gelukkig.
Het goed dat u vandaag doet, zal morgen misschien vergeten zijn. Doe, ondanks alles, het goede.
Geeft ieder het beste van uzelf, dat zal voor hen misschien nooit genoeg zijn.
Geef het beste van uzelf, ondanks alles. Want, tenslotte, het is iets tussen u en God en, gelijk hoe, nooit tussen u en hen.

Lieve Gospa, Moeder en Koningin van de Vrede, kom in ieder van onze gezinnen, in onze huizen, in onze families, die in gevaar zijn. Enkel uw aanwezigheid trekt al de genaden aan, meer dan ooit hebben we U nodig.

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje juni 2016

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 mei 2016, kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis in aanwezigheid van een grote menigte pelgrims. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

“Lieve kinderen,
Mijn moederlijk hart verlangt van jullie een echte bekering en een vast geloof, opdat jullie liefde en vrede kunnen brengen aan allen om je heen. Maar, mijn kinderen, vergeet niet dat ieder van jullie voor de Hemelse Vader een unieke wereld is. Sta de Heilige Geest daarom toe om voortdurend in jullie te werken. Wees geestelijk zuiver, kinderen. In spiritualiteit ligt schoonheid. Al wat spiritueel is, is levend en erg mooi. Vergeet niet dat in de Eucharistie, de kern van het geloof, mijn Zoon altijd bij jullie is. Hij komt naar jullie toe en breekt het brood met jullie, omdat Hij voor jullie, mijn kinderen, gestorven is, verrezen is, en wederkomt. Deze woorden van mij klinken jullie vertrouwd in de oren omdat zij de waarheid zijn, en de waarheid verandert niet; maar veel van mijn kinderen zijn haar vergeten. Mijn kinderen, mijn woorden zijn noch oud noch nieuw, zij zijn eeuwig. Daarom nodig ik jullie uit, mijn kinderen: zie de tekenen van de tijd, "verzamel de gebroken kruisen en breng ze bijeen", en wees apostelen van de openbaring. Ik dank jullie. ”

2 – Veel mensen vroegen ons naar de betekenis van deze zin: “Daarom nodig ik jullie uit, mijn kinderen: zie de tekenen van de tijd, “verzamel de gebroken kruisen en breng ze bijeen” en wees apostelen van de openbaring”. Mirjana vroeg de uitdrukking “verzamel de gebroken kruisen” tussen aanhalingstekens te plaatsen. Dat wil zeggen dat Onze.Lieve Vrouw verwijst naar een gekende werkelijkheid. Welnu, we kunnen hiervoor een uitleg vinden bij de verschijningen, die Bruno Cornachiola in 1947 kreeg in “Tre Fontane” dicht bij Rome, waar de H. Paulus onthoofd werd.

We geven hier een korte beschrijving van de verschijningen: Bruno, die een grote vijand was van de Katholieke Kerk, had het plan opgevat om Paus Pius XII met messteken te vermoorden. Op de vooravond van zijn geplande misdaad, zaterdag, 12 april 1947, was hij met zijn gezin in Tre Fontane. Zijn kinderen speelden dicht bij een grot. Hij was bezig met een boek te schrijven tegen de Onbevlekte Maagd. Toen ze terug naar huis wilden gaan was het kleinste kind in de grot gebleven. Bruno zei tegen zijn zoon: “Ga je zus halen”. Deze ging haar ophalen maar hij kwam niet terug. Bruno stuurde zijn andere zoon, maar deze kwam ook niet terug. Kwaad ging hij ze toen zelf halen en vond ze op de knieën, met gevouwen handen, in extase. Ze reageerden niet op de roepstem van hun vader. Tegen zijn wil werd Bruno zelf op de knieën gedwongen. Toen hij zijn ogen opsloeg stond de heilige Maagd daar. Ze keek hem aan en zei: “Ik ben diegene, die in de Goddelijke Drie-eenheid woont. Ik ben de Maagd van de Openbaring. Jij vervolgt me, nu is het genoeg. Basta. Keer terug naar de heilige kudde …”

Bruno vertelde dat de heilige Maagd met haar rechter arm een gebaar maakte en met haar wijsvinger naar de grond wees. Aan zijn voeten lag een gebroken kruis, een stuk zwarte stof en een soutane, die op de grond gesmeten waren. De heilige Maagd zei tegen hem: “Zie, de Kerk zal vervolgd worden, gebroken, dit is een teken dat mijn zonen zich zullen ontkleden … Jij echter, wees sterk in het geloof…” (De zonen waar Maria van sprak zijn de leden van de clerus). Vervolgens onthulde Maria hem wat er zou gebeuren, in het bijzonder de afvalligheid van zoveel priesters, en hoezeer hij de Kerk moest beminnen, ondanks alles wat er in haar zou gebeuren. “Dit gebroken kruis betekent het martelaarschap van de priesters, die in de vervolging trouw blijven aan Christus”. “ Priesters, zelfs als ze in de helse draaikolk zitten, zijn me dierbaar, zei de heilige Maagd, ze zullen vertrapt en vermoord worden, dat is het gebroken kruis bij de soutane, het teken van priesterlijke onthechting”. Kortom, de op de grond geworpen soutane betekent het verlaten van het priesterschap door zoveel priesters. De zwarte stof betekent dat de Kerk als weduwe zal achter blijven, overgeleverd aan wereldse willekeur.

Bruno bekeerde zich onmiddellijk en werd tot aan zijn dood in 2001 een vurige apostel en een verdediger van de Kerk. (Zijn proces tot zaligverklaring is in Rome in gang gezet). Al deze jaren kreeg hij boodschappen van de heilige. Maagd, vooral in dromen, zoals Don Bosco. Deze boodschappen zijn profetisch, ze hebben betrekking tot de nabije en de verre toekomst van de Kerk en tot de interne drama’s, die ze doormaakt.

Waarom spreekt de Gospa ons nu over gebroken kruisen, die we moeten verzamelen? Dat lijkt op een oproep van haar voor ons, die, te midden van de geestelijke verwarring en diepe pijn, Christus en zijn Kerk willen dienen. Onze wereld zwemt in troebel water. Het gaat niet meer om één gebroken kruis (dat van 1947), maar om vele gebroken kruisen (die van 2016). Maria drukt hiermee haar diepe pijn uit ten aanzien van de afvalligheid van zoveel christenen, priesters en leken, ten aanzien van het verraad in het hart zelf van de Kerk, en ten aanzien van de algemene geloofsafval van deze tijd.

Maria onthulde aan Bruno de naam waarmee ze wil aanroepen worden op deze plaats: “Ik ben de Maagd van de Openbaring”. In haar hand droeg ze een klein boekje: “De Apocalyps van de heilige Johannes, ook genoemd “Het boek van de Openbaring”.

De Maagd van de Openbaring nodigt ons vandaag uit “apostelen van de Openbaring” te zijn. Ze toont de kenmerken van deze apostelen, die trouw zullen moeten blijven te midden van de verwarring. Kenmerken, die ook de hare waren toen ze op aarde leefde: “Ze beklagen zich niet, ze zwijgen en komen niet in opstand”.

Het “Boek van de Openbaring” is een heilige tekst, nog ten dele niet ontsluierd. Het beschrijft de toekomst van de mensheid en de overwinning van God over de Draak en het Beest na een verschrikkelijke strijd. Hoe zal men in staat zijn de ogen gesloten te houden en niet zien dat vandaag de dag, meer dan ooit tevoren, de strijd tegen het Beest hevig en beslissend is? Satan weet dat zijn dagen geteld zijn en hij speelt met de kracht van de wanhoop zijn laatste kaarten uit. Wil de Gospa ons zeggen dat we op een cruciaal moment zijn beland van een belangrijke wending in het leven van de Kerk? Een tijd waar de tijd van de Apocalyps nadert en waar iedereen zal moeten kiezen : voor of tegen Christus? Ik denk van wel, want nooit eerder heeft ze in haar boodschappen verwezen naar een andere verschijningsplaats, uitgezonderd naar Fatima in augustus 1991. Waarom herneemt ze deze maand de fundamentele punten van Tre Fontane?

Het is belangrijk dat we bij deze gelegenheid het Boek Apocalyps eens opnieuw zouden lezen, vooral hoofdstuk 12, waar de heilige Maagd aanwezig is. Ze zei tegen Bruno: “Voor ik weg ga, zeg ik je dit: De Openbaring is het Woord van God en deze Openbaring spreekt over mij. Daarom heb ik deze titel gekozen: de “Maagd van de Openbaring”. (Ik wil benadrukken dat dit het enige boek is van de Bijbel, dat ons een Zaligspreking belooft: “Zalig de hoorders van de woorden van deze profetie …” (Apk 1,3) en : “Zalig hij, die de profetische woorden van dit boek bewaart”. (Apk 22,7)

Het is ook belangrijk om ons te realiseren, dat in het van hart tot hart van een vurig gebed met de heilige Maagd, we voldoen aan haar verwachting om eerherstel te brengen voor alle aanvallen op Jezus in de Eucharistie en op het priesterschap dat hij aan de mensen heeft toevertrouwd. “Mijn Onbevlekt Hart bloedt” zei ze op 25 april. Ze vraagt ons niet de “gebroken kruisen te verzamelen” om er kritiek uit te puren en negatieve beoordelingen over prelaten of priesters, of erdoor ten onder te gaan in ontmoediging. Nee, Ze vraagt ons alles te doen wat in onze macht ligt om hen te helpen, hen te ondersteunen met ons gebed en onze offers. Welke troost kunnen we Haar niet brengen door ons hart te verenigen met haar Onbevlekt Hart, dat zeker bloedt, maar dat reeds de eindzegen ziet.

3 – De vrouw van Bruno Cornachiola, Jolanda geeft ons een wonderbaar voorbeeld, dat een piste van heiligheid kan zijn voor vele echtgenoten, die moeilijkheden ondervinden in hun huwelijk. Ondanks de vele ontrouw van Bruno voor zijn bekering, is Jolanda steeds bij hem gebleven en ze is vurig blijven bidden. Zozeer, dat de heilige Maagd zelf haar gehoord heeft.“ Gods beloften zijn en blijven onwrikbaar, zei Ze tegen Bruno. De “Negen vrijdagen van het Heilig Hart”, die je deed in gebed, daartoe vol liefde aangespoord door je trouwe vrouw, voordat je de weg van dwaling insloeg, die hebben je gered”. De heilige Maagd heeft dergelijke problemen met haar echtgenoot Jozef niet gekend. Maar ze nam de verdediging van Jolanda op zich en verzekerde Bruno dat ze hem trouw gebleven was en nooit een fout had begaan, waarvan hij haar beschuldigde. In feite sloeg hij haar regelmatig, waarschijnlijk om de wroeging over zijn eigen ontrouw op haar af te reageren. Tot zelfs de nacht voor de verschijning. (Men zou de Heilige Stoel kunnen voorstellen Jolanda samen met haar man zalig te verklaren.)

De heilige Maagd gaat verder: “De Weesgegroeten, die je bidt met geloof en liefde zijn zovele gouden pijlen, die het Hart van Jezus raken.

Lieve Gospa, wij bidden U, open onze ogen en onze harten voor de tekenen van de tijd, maak dat we uw voetstappen volgen om vreugde en troost te zijn voor uw Zoon Jezus !

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje mei 2016

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 februari 2016 had Mirjana haar maandelijkse verschijning in de grote zaal van haar pension, in aanwezigheid van een klein groepje pelgrims. Mirjana gaf de volgende boodschap door:

“Lieve kinderen, ik heb jullie geroepen, en roep jullie opnieuw op: leer mijn Zoon kennen, leer de waarheid kennen. Ik ben bij jullie en bid dat jullie daarin mogen slagen. Mijn kinderen, je moet veel bidden om zoveel mogelijk liefde en geduld te hebben, om te weten hoe je offers kunt volhouden en arm van geest kunt zijn. Door de Heilige Geest is mijn Zoon altijd bij jullie. In elk hart dat Hem leert kennen, wordt Zijn Kerk geboren. Bid, dat je mijn Zoon mag leren kennen; bid, dat je ziel één mag worden met Hem. Dat is bidden, dat is liefhebben op een manier die anderen aantrekt en jullie tot mijn apostelen maakt. Ik zie met liefde, met moederliefde op jullie neer. Ik ken jullie; ik ken jullie lijden, jullie verdriet, want ook ik heb in stilte geleden. Ik vond liefde en hoop in mijn geloof. Ik herhaal: de Verrijzenis van mijn Zoon en mijn Hemelvaart zijn voor jullie hoop en liefde. Daarom, mijn kinderen, bid om de waarheid te mogen kennen; bid om een standvastig geloof dat jullie hart zal leiden en jullie pijn en lijden zal omvormen tot liefde en hoop. Ik dank jullie. ”

2 – Het buitengewone Jubileumjaar van de Barmhartigheid. Dit initiatief van Paus Franciscus kan ons helpen om een gelegenheid te zoeken om een volle aflaat te verdienen. Het betekent God ontmoeten als een tedere en barmhartige Vader, die steeds vergeeft aan hen die berouw hebben, en die er op wacht dat we naar Hem zouden terugkeren.
Een volle aflaat verdienen voor zichzelf is een unieke gelegenheid om volkomen vlekkeloos te worden, zoals na onze doop. Een volle aflaat die wordt verdiend voor een (of meerdere) overledenen, bevrijdt hen uit het Vagevuur. Hoeveel zielen zouden er op deze wijze tijdens dit Jubileumjaar niet kunnen bevrijd worden?
Een volle aflaat geeft de volledige kwijtschelding van de straffen ten gevolge van reeds gebiechte zonden.
Het is niet nodig daarvoor op bedevaart naar Rome te gaan, het volstaat om door een van de “Heilige deuren” te gaan in een van de Jubileumkerken van ieder bisdom. Hier volgen de normale voorwaarden om een volle aflaat te verkrijgen:

- Een recente biecht met het vaste voornemen om alle zonden te vermijden, ook de dagelijkse.
- Door een “Heilige deur” gaan in een Jubileumkerk.
- De H. Mis bijwonen.
- De H. Communie ontvangen met een diepe innerlijke beschouwing over de Barmhartigheid.
- Het bidden van de Geloofsbelijdenis.
- Het bidden van een Onzevader, een Weesgegroet en een Eer zij de Vader voor de intenties van de Paus.
- Het volbrengen van een lichamelijk of geestelijk werk van Barmhartigheid. (De Paus heeft ze genoemd).

Deze aflaat kan éénmaal per dag verdiend worden tot 20 november 2016. Wie zijn huis niet kan verlaten, kan een volle aflaat bekomen als aan alle boven vermelde voorwaarden is voldaan, en als de H. Mis wordt gevolgd op de televisie. Voor de gevangenen zijn alle deuren van de gevangenis “Heilige deuren”.

3 – Wat redde Luca? Om de vastentijd goed te beginnen onthult een ex-wanhopige zijn geheim: “Toen ik per toeval en uit nieuwsgierigheid een CD beluisterde over het vasten, veranderde mijn leven op slag binnen één dag, het was een woensdag. Sinds vele jaren was ik verslaafd aan zelfmoordgedachten; ik werd voortdurend behekst door het verlangen om een eind aan dit leven te maken. Gescheiden ouders, onzeker gevoelsleven, moeilijkheden op het werk, financiële problemen … en tenslotte zware geestelijke ontsporingen. Ik heb meerdere disciplines van de New Age Beweging benaderd, maar, Godzijdank, ze nooit ten volle in praktijk gebracht: tetha healing, rebirthing, channeling, sokka gakkai, reiki, en zoveel andere praktijken, alle gebaseerd op de beginselen van spiritisme, occultisme en magie. Ik had de deur van mijn leven opengezet voor de duisternis, die me influisterde dat ik niet gemaakt was om te leven, en dat alles wat ik ondernam tot mislukken gedoemd was. In mijn jeugd had ik gehoord over Medjugorje en ik wist dat de heilige Maagd het Rozenkransgebed vroeg en het vasten om vrede in het hart te bekomen. Vrede van het hart? Zou dat ook voor mij mogelijk zijn?”

“Ik ging op zoek op internet om me in de zaak te verdiepen en vond de site “Vocepiù” die een CD van een Zuster aanbood: “Genezing en bevrijding door Vasten”. Ik kocht hem onmiddellijk. Het was op een dinsdag. Ik heb hem met veel belangstelling volledig beluisterd. Waarom niet proberen om 24 uur te vasten op water en brood? Ik deed het een beetje omwille van de uitdaging op zich, en ook om te proberen eens een dag “anders” te leven, want ik werd steeds overweldigd door een afgrond van droefheid en angst. De volgende dag, een woensdag, (De heilige Maagd vraagt te vasten op water en brood op woensdag en vrijdag), kocht ik een mooi brood en ik besloot enkel dat te eten en alleen water te drinken.”

“Die dag is er een macht in mij binnengekomen: van de morgen tot de avond voelde ik me herleven, met een licht en vrij hart. Alle obsessie ten aanzien van zelfmoord was verdwenen, en mijn ziekelijke gedachten, gericht tegen het leven, kwamen me zelfs belachelijk voor. Ik had niet gebeden, maar ik had de heilige Maagd te kennen gegeven dat, wanneer dit niet zou lukken, ik zeker een middel zou vinden om me te doden. Vlak voor het aanbreken van de avond ben ik buiten gaan wandelen … De hemel was mooier dan ooit, zoals ik hem nog nooit had gezien. Mijn leven was in één dag totaal veranderd. Het had volstaan om te gehoorzamen aan de heilige Maagd.”

“Vasten heeft een enorme geestelijke kracht. Het was als een fakkel die werd geworpen in mijn innerlijke duisternis, als een toorts die mij al de valstrikken liet zien die Satan in mijn geest en in mijn hart had gespannen. Daarbij had God, middels zijn Moeder, in mij alle manipulaties van de Duivel verdreven en ze vervangen door beginselen van een vernieuwd leven. Vervolgens kwam ik tot het besef dat jaren lang, ik het niet was die dacht in mij, maar dat het de Duivel was die me allerlei dodelijke gedachten influisterde, gericht tegen het leven, tegen de liefde, tegen de vreugde en vooral tegen Jezus, onze Heer en Redder.” “Vasten en het Rozenkransgebed zijn de wapens voor de Triomf van het Onbevlekt Hart van Maria, allereerst in onszelf en vervolgens rondom ons. In één dag had ik de vreugde teruggevonden van een “dierbaar kind” (zoals de Gospa ons noemt). Van mislukte zelfmoordenaar ben ik nu een kind dat, zonder enige verdienste, vergiffenis kreeg en ik ben nu een gelukkige godsgewijde. Zouden we ons enkel en alleen gehoorzamend verlaten op onze hemelse Moeder, dan zou de enige “last” die we in het leven te dragen zouden krijgen, die zijn van de zo zachte last zijn van haar moederlijke mantel. Ik groet U, Maria, O Allerzuiverste.” (Fratello Redento)

Het is waar: “Wie bidt heeft geen angst voor de toekomst, wie vast is niet bang voor het Kwaad.” (de Gospa)

Lieve Gospa, wees gezegend om ons te herinneren aan het enige doel in ons leven op aarde: dat onze ziel één zou zijn met uw Zoon Jezus !
In deze Vastentijd, in het gebed, help ons aan deze eenheid van de zielen te werken !

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje februari 2016

Geprezen zijn Jezus en Maria!

1 – Op 2 januari 2016, kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis in aanwezigheid van een grote groep pelgrims ondanks dat het winter was. Mirjana gaf de volgende boodschap door:

“Lieve kinderen, als moeder ben ik blij dat ik bij jullie kan zijn, want ik wil opnieuw spreken over de woorden van mijn Zoon en over Zijn liefde. Ik hoop dat jullie mij met het hart zullen aanvaarden, want de woorden van mijn Zoon en Zijn liefde zijn in de duisternis van vandaag de enige bron van licht en hoop. Dat is de enige waarheid, en wie die aanvaardt en beleeft, krijgt een zuiver en nederig hart. Mijn Zoon houdt van de zuiveren en nederigen. Zuivere, nederige harten brengen de woorden van mijn Zoon tot leven: Zijn woord wordt beleefd, verkondigd, en voor iedereen hoorbaar. Wie naar de woorden van mijn Zoon luistert, wordt weer levend. Wie naar de woorden van mijn Zoon luistert, kan weer liefhebben en krijgt weer hoop. Daarom, mijn geliefde apostelen, mijn kinderen: beleef de woorden van mijn Zoon. Heb elkander lief, zoals Hij jullie heeft liefgehad. Heb elkander lief in Zijn naam, tot Zijn gedachtenis. De vooruitgang en groei van Kerk is te danken aan wie luistert naar de woorden van mijn Zoon; aan wie liefheeft; aan wie lijden en pijn in stilte draagt, hopend op de uiteindelijke verlossing. Daarom, mijn geliefde kinderen: denk bij het opstaan en bij het slapengaan aan de woorden van mijn Zoon en aan Zijn liefde. Ik dank jullie. ”

2 – Hoe eerherstel te brengen? Alle mystici legden de nadruk op het belang van het gebed van eerherstel. Ook Jezus zelf heeft het meerdere keren aanbevolen en de vruchten beschreven die eruit voortvloeien. Alhoewel het volgende voorval weinig bekend is gemaakt, heeft zich toch kort na Kerstmis een onaanvaardbaar feit in Noord-Italië voorgedaan. Het maakt deel uit van de haat die men koestert ten aanzien de onschuldige Jezus. We kennen reeds het niet te tellen aantal verboden en de golf van vernielingen van kerstkribben. In een kerk in Noord-Italië werd op een avond het kindje Jezus gestolen uit de kribbe. De volgende morgen werd het teruggevonden in de kerk, maar … opgehangen. Deze gruwel vraagt om eerherstel. Sommige gebedsgroepen hebben besloten een noveen te doen omwille van dit voorval. Maar gezien de gruwel van deze daad, denk ik dat veel meer biddende mensen zich zouden moeten inzetten. Zo zou het kwaad goede vruchten kunnen veroorzaken, te beginnen met de bekering van deze afschuwelijke instrumenten van Satan, die zo vergiftigd zijn, dat ze zelfs angst hebben voor een pasgeborene. Er bestaan vele gebeden van eerherstel en ook novenen ter ere van het Kind Jezus.

3 – Uw Chinese seminarist? Zoals u weet, hebben Chinese families recht op maar één kind, en maximum twee in uitzonderlijke gevallen. Als de enige zoon van zo een gezin een roeping krijgt, is dat voor zijn ouders zowel financieel, als affectief een zwaar offer. Meestal brengen ze dit offer graag omdat hun geloof zeer vurig is en ze in deze roeping een zegen zien van God voor hun familie. Een jaar seminarie voor dergelijke jongeren kost ongeveer € 800,= per jaar, en daar de bisdommen in China zeer arm zijn, ondervinden deze grote moeilijkheden, ondanks de “sobere”, zelfs armoedige huisvesting en maaltijden van de seminaristen. Ik heb het met mijn eigen ogen mogen gezien. Ik ben er zeker van dat sommigen onder u het peterschap zouden willen aannemen voor één of meer seminaristen. Het is een buitengewone belegging voor de Hemel, waarvan de bank nooit failliet gaat. En ook voor de wereld, omdat dat Goddelijke zegen voor u zal bewerken. De toekomstige priester zal u aan het altaar niet vergeten. We kunnen u in rechtstreeks contact brengen met de rector die verantwoordelijk is voor het seminarie en natuurlijk, als u dat wilt, zult u “uw seminarist” kunnen volgen via een briefwisseling en foto’s, wat uw tussenkomst heel persoonlijk maakt. U moet u wel voor minimum één jaar engageren, om het engagement daarna eventueel, als dat uw wens is, te verlengen. Dank aan ieder die de hand wil reiken aan deze jonge mensen in Centraal China. Ze zijn zo moedig in hun geloof. Wie weet of ze in de toekomst ons niet zullen komen evangeliseren ?

Inlichtingen: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

4 – De zegen grijpen. In januari gaan de Franciscanen van huis tot huis en laten er de zegen van God op neerdalen. Het is voor de families eveneens een gelegenheid om persoonlijk contact te hebben met hun priesters en om over God te praten. De Gospa heeft er op aangedrongen om terug te keren naar de gewoonte om wijwater te gebruiken. Als men geen priester kan laten komen, dan kan de vader of de moeder van het gezin al biddend wijwater sprenkelen in het huis en over heel het eigendom. De heilige Maagd vraagt ook om voor mekaar dragers van zegen te zijn. Een Duitse zuster schreef me het volgende mooie getuigenis: “In september had mijn moeder een pedicure nodig. Ik zocht een adres in de buurt in het telefoonboek en vergezelde mijn moeder naar deze vrouw, die ik persoonlijk wilde leren kennen. De plaats beviel ons en we hadden een gesprek met haar. Ik zei haar, dat ik een godgewijde was en in het buitenland verbleef voor de missies, en dat ik dus niet bij mijn moeder in Duitsland woonde. Toen we weggingen, groette ik haar met de woorden: “Tot ziens. Moge God u zegenen.” Ik zegende haar in mijn hart. Thuis gekomen vertelde mijn moeder hoe tevreden ze was met dit bezoek en dat ze deze vrouw wilde bedanken.”

“Bij mijn volgende bezoek op 21 december ben ik dus terug naar de pedicure gegaan met een klein geschenkje en met mijn Kerstwens in mijn handen. Nog nauwelijks aangekomen, onthaalde deze vrouw me met grote vreugde. Ze nodigde me uit te gaan zitten, want ze had me iets te vertellen. “Toen je in september gekomen bent, zei ze, bevond ik mij in een moeilijke situatie. Ik kon mijn huur niet betalen en zou me voor hulp moeten wenden tot Caritas. In feite zat ik op straat. Ik was wanhopig. Maar toen je me zei : “Moge God u zegenen” was de wanhoop ineens weg. Nog nooit in mijn leven had iemand me deze woorden gezegd. Diezelfde avond is er iets gebeurd (ik vroeg haar niet wat …) en dat heeft me toegelaten mijn huur te betalen. Nu ben ik gelukkig en om u te danken wil ik u iets schenken voor uw missie.” De zuster voegde er aan toe: “Voor mij is deze gebeurtenis een belangrijke aanmoediging om de mensen te zegenen, zoals Maria in Medjugorje leert. Wij zien meestal het effect niet van de zegen, die we (luidop of stil) doorgeven, maar dank zij dit getuigenis nodigt Jezus me uit veel meer te geloven in de kracht van de zegen. Laten we dus de heilige Maagd helpen, laten we onderweg geen tijd verliezen en de mensen, die we ontmoeten, zegenen.

Ik ken deze zuster goed, ze leeft in een diepe verbondenheid met Christus, wat de genade zeker geholpen heeft om door te stromen. De zegen is een gave van de Hemel, iets dat ontspringt aan het hart van God, om onze ziel in de diepte te bereiken, zonder evenwel voorbij te gaan aan ons verstand of onze zinnen, deze perifere zones van onze ziel. Het is daarom, uitzonderingen daar gelaten, dat we niets voelen op het moment dat we de zegen ontvangen. Het is een raket van licht en liefde, die God zendt naar een ziel, via degene die zegent, om de ziel te verrijken met een bijzondere genade. Hoe dichter de doorgever van de zegen bij God is, hoe meer hij doorschijnend is, des te meer is hij in staat de genade te laten doorstromen. Als de gever van de zegen een priester is, dan is het Jezus zelf, die zegent. “Als de priesters zouden beseffen wat ze geven als ze zegenen, zegt de heilige Maagd, dan zouden ze dag en nacht zegenen”.

Op een dag filmden we met Pater Slavko, kort voor zijn dood, een programma in het Engels over de vasten. Juist na het filmen deed de filmapparatuur het niet meer, en er stond ons niets anders te doen dan het verlies van ons werk te betreuren. We vroegen toen aan Pater Slavko om de filmapparatuur te zegen, wat hij heel eenvoudig deed. Terstond begonnen de apparaten weer te werken … Laten we onze zegeningen vermenigvuldigen in dit Jubileumjaar van de Barmhartigheid.

Lieve Gospa, Gij zijt de gezegende onder de vrouwen !
Zo lang deze genadetijd nog duurt dat Jezus U naar ons zendt,
openen wij onze harten op het uur van uw komst,
opdat uw moederlijke zegen bij ons zou kunnen binnenstromen.

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje januari 2016