Medjugorje

Dierbare kinderen van Medjugorje!

Geprezen zijn Jezus en Maria !

15 mei 2011

1 – Op 2 mei 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis, waarbij ze werd omringd door een grote menigte die heel de Podbrdo bedekte. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

"Lieve kinderen, God de Vader zendt mij om jullie de weg van het Heil te tonen, want Hij, mijn kinderen, wil jullie redden en niet veroordelen. Als moeder breng ik jullie daarom samen rond mij, want met mijn moederlijke liefde wil ik jullie helpen om het vuil van het verleden los te laten en op een nieuwe, andere manier te gaan leven. Ik roep jullie op om te verrijzen in mijn Zoon. Biecht je zonden en verzaak aan alles wat je van mijn Zoon verwijderd heeft en wat leegte en mislukkingen in je leven bracht. Zeg met je hart “ja” aan de Vader en kies de weg van het heil; de weg waarheen Hij je door de Heilige Geest roept. Dank jullie. Ik bid speciaal voor de herders, dat God ze moge helpen om met hart en ziel aan jullie zijde te staan."

2 – Voor haar boodschap van 2 mei, de dag na de Zaligverklaring van Paus Johannes-Paulus II, had de heilige Maagd geen betere woorden kunnen vinden, om uitdrukking te geven aan het gebed van haar hart. Ze bidt, dat God de herders zou helpen om met heel hun hart ons ter zijde te staan. Is het niet juist dat, wat we allemaal hebben bewonderd in het leven van Paus Johannes-Paulus II? Een herdershart bij uitstek. En dat tot zijn laatste adem. Hoewel hij geen stem meer had en geen kracht, was hij in staat zich een laatste maal tot de jongeren te richten, die onder zijn venster verzameld waren op 2 april 2005. Hij zei: “Ik heb jullie opgezocht en nu zijn jullie mij komen opzoeken. Ik dank jullie.” Laten we, meer dan ooit tot Paus Johannes-Paulus II bidden. Mogen al onze herders zulk een hart krijgen, nauw verbonden met Christus en zo dicht bij de mensen van alle culturen en alle godsdiensten.

3 – Franck en Johannes-Paulus II. In het college “Koningin van de Vrede” in New Jersey (USA) werd Franck uitgekozen om Paus Johannes-Paulus II in oktober 1995 te verwelkomen aan de luchthaven en zijn H. Mis bij te wonen in het immense stadion. Franck was een voorbeeldige leerling, levendig, gemanierd en begaafd. Echter: Franck was protestant. Hij begreep niets van de rol van de Paus in de Kerk en hield niet op hem te bekritiseren. Hoe mee de datum naderbij kwam, des te meer had hij kritiek op de Kerk. Franck had dit aanbod aanvaard, omdat hij daardoor 24 uur het college mocht verlaten en een wereldbekend leider mocht ontmoeten. Toen hij terug kwam in het college, straalde hij zo dat zijn vrienden hem met vragen overstelpten. Hij vertelde: “Die morgen, voor de aankomst van de Paus, dacht ik een arrogant en zelfingenomen leider te ontmoeten. Op het moment echter dat de Paus naar de menigte toe ging om de mensen te zegenen, stond ik vlak bij de hekken, die de massa tegenhield. Toen hij naderbij kwam, keek hij me recht in de ogen, hief zijn rechter hand op en tekende een kruis op mijn voorhoofd”. Toen men hem vroeg welk een indruk dat op hem gemaakt had, antwoordde Franck, en hij blijft het steeds herhalen: “Toen ik zijn ogen zag, heb ik Jezus gezien. Als je tegenover staat is het niet mogelijk je niet in de hemel te voelen, men ziet in zijn ogen de Hemel”. Sinds die dag is Franck niet meer dezelfde. Paus Johannes-Paulus II is zijn vriend geworden, zijn broer, zijn held en zijn vader. Hij laat geen enkele gelegenheid voorbij gaan om te vertellen over zijn “ontmoeting met de hemel” en hij is onvermoeid over de blik van Johannes-Paulus II. De grootste schat, die hij koestert als een kostbare reliek, is de rozenkrans die de Paus hem heeft gegeven. Franck is nu een vurige apostel, die vele mensen naar Christus trekt. Hij is niet Katholiek geworden, maar een instrument van eenheid. Paus Johannes-Paulus II draagt hij steeds in zijn hart en… deze heeft nog niet zijn laatste woord gezegd.

4 – Zonnewonder. Een Portugese vriendin is naar Fatima gegaan voor de grote plechtigheden van 13 mei, de verjaardag van de 1e verschijning van Maria in 1917. Dit jaar vierde Fatima echter ook de Zaligverklaring van Paus Johannes-Paulus II. Reusachtige beeldschermen waren neergezet om rechtstreeks de beelden van de Zaligverklaring te kunnen volgen en 20.000 mensen waren rond de basiliek aanwezig. Onze vriendin vertelde, dat rond 13.30 uur, toen de beelden van Paus Johannes-Paulus II op de schermen verschenen, er zich plotseling een brede lichtende krans rond de zon vormde. Het was als een regenboog, die stralen van alle kleuren uitzond. De zon begon te dansen aan de hemel alsof ze zich wilde aansluiten bij de viering. De Portugese media hebben hetzelfde bericht verspreid. Paus Johannes-Paulus II was zeer met Fatima verbonden. Na de aanslag van 13 mei 1981, heeft hij zijn bescherming steeds toegeschreven aan Onze Lieve Vrouw van Fatima. “Een hand heeft geschoten, zei hij, een moederlijke hand heeft de kogel geleid”. Heeft de Paus van het “Totus Tuus” (Geheel de uwe, Maria) ons een teken willen geven? Al op 13 oktober 1917, bij de zesde en laatste verschijning van Maria in Fatima, zagen 70.000 mensen de zon dansen. Het is een belangrijke gebeurtenis.

5 – De Chinese bisschop. Tijdens mijn reis in China vorige maand, bezocht ik de provincie Hebei in het noorden van het land. Daar leerden mijn vrienden mij iemand kennen, die hen zeer na aan het hart ligt, hun bisschop, die vorig jaar in de Hemel geboren is: Mgr. Wan Chong-Lin Lin. Hij werd als priester aangehouden in 1958 en leefde in gevangenschap gedurende 21 jaar. In 1979 mocht hij naar huis terug keren. Toen hij in 1983 Bisschop werd gewijd, was zijn bisdom doodgebloed. Er waren geen priesters, geen religieuzen, geen kloosters, zelfs geen kerk, niets … Hij ging op bedevaart naar het Mariaheiligdom van de provincie Shanxi, om de heilige Maagd te smeken hier verandering in te brengen. Hij had een geweldige liefde voor haar. Tegen zijn familie zei hij: “Jullie weet hoe edel het is om Bisschop te worden en hoe zwaar die verantwoordelijkheid is. Ik kan me enkel toevertrouwen aan de Maagd Maria. Ze is de Moeder van God, de Moeder van de Kerk en ook mijn teerbeminde Moeder. De Kerk heeft mij bisschop gewijd, de Kerk heeft hier echter niets. Geen grond, zelfs geen kamer, geen seminaristen… Welk een arme herder ben ik. Wat wil de Moeder Gods ?” Hij hoorde spreken over het Mariaal heiligdom van Bansishan, waar de heilige Maagd al sinds 1982 verschijnt. Hij besloot er naartoe te gaan en vertelde: “Een stem scheen me aan te zetten daar mijn Moeder te gaan bezoeken. We baden de Rozenkrans op de knieën en tijdens het gebed is ze me verschenen, dicht bij de kerk, in een wit kleed met een blauwe gordel. Ik keek in haar ogen en zij keek in mijn ogen. O Moeder, mocht U altijd Uw blik op mij gevestigd houden. De volgende dag heb ik de H. Mis opgedragen voor haar intenties. Voor mij was het een zeer belangrijke H. Mis, omdat ik er de 60.000 gelovigen van mijn bisdom aangeboden heb. Ik heb mezelf aangeboden en heel mijn bisdom en heb hen allen aan de heilige Maagd toegewijd. Ik zei tegen haar: “Omdat ik niets heb, kan ik ook niets doen. Moeder, ik vertrouw u mijn bisdom toe, draag er zelf zorg voor” Mijn Moeder antwoordde me: “Mijn kind, wees niet ongerust, ik zal zorg dragen voor u, zoals ik zorg draag voor mijn Zoon Jezus.”. En zo was het. De heilige Maagd ging in op zijn verzoek, want bij zijn terugkeer begonnen de priesters en de seminaristen toe te stromen. Na korte tijd kon hij een seminarie oprichten (1985), de Congregatie van de H. Theresia kon hij opnieuw oprichten, hij kon een weeshuis openen, een centrum voor roepingen, een centrum voor lekenvorming, enz … Deze bisschop is er in geslaagd het onmogelijke te verwezenlijken. In zijn armoede en zijn eenzaamheid heeft hij gebeden met geloof, hij heeft alles toevertrouwd aan de Moeder Gods en heeft zich totaal op haar verlaten met een kinderlijk vertrouwen. Hij wist dat ze de zaken van haar Zoon beter dan wie ook ter harte zou nemen. Hoeveel gewijden worden tegenwoordig met dergelijke toestanden van gebreken van eenzaamheid geconfronteerd, en hebben de neiging het hoofd te laten zakken, ten overstaan van de omvang van de taak, die hen is toevertrouwd. De heilige Maagd is echter in staat om wonderen te doen, als het de zaken van haar Zoon en het heil van haar kinderen betreft. Zo probeert ze ons in Medjugorje al 30 jaar op de knieën te krijgen.

6 – De 30e verjaardag van de verschijningen zal gevierd worden op 25 juni. Overvloedige genaden zullen neerkomen over hen, die zullen komen en die zich zullen verenigen met het gebed van de parochie. Laten we ze ontvangen, als ze ons ten deel vallen. Sommigen hebben zich al voorgenomen om een 30-daagse aan te bieden aan de Koningin van de Vrede, met bekeringen, gebeden, vasten, beslissingen tot vergeving, liefdadigheidsacties, offers, enz… Ooit zei de heilige Maagd tot de gebedsgroep: “Mijn grootste vreugde is jullie samen te zien bidden tot mijn Zoon, verenigd in één enkel hart”. Elke familie of groep vrienden kan de heilige Maagd dit geschenk aanbieden om haar te danken voor haar komst en dan kan men er zeker van zijn dat dit haar zal verheugen.

Lieve Gospa. Hoe kunnen we U danken voor de buitengewone zending,
die U al 30 jaar bij ons vervult.
Kom in ons hart fluisteren welk geschenk U graag van ons zoudt krijgen. !

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje mei 2011

Dierbare kinderen van Medjugorje!

Geprezen zijn Jezus en Maria !

18 april 2011

1 – Op 2 april 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis, waarbij ze werd omringd door een grote menigte die heel de Podbrdo bedekte. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

"Lieve kinderen, met moederlijke liefde wil ik het hart van ieder van jullie openen en jullie persoonlijke eenheid met de Vader leren. Om dit te aanvaarden moeten jullie begrijpen dat jullie belangrijk zijn voor God en dat Hij jullie elk afzonderlijk roept. Je moet begrijpen dat je gebed een gesprek is van een kind met de Vader; dat liefde de weg is die je moet gaan - liefde tot God en tot je naaste. Dat wil zeggen, mijn kinderen, de liefde die geen grenzen kent, die voortspruit uit de waarheid en tot het einde gaat. Volg mij, mijn kinderen, opdat anderen, die in jullie die waarheid en liefde ontwaren, jullie zouden volgen. Ik dank jullie."

2 – Vol bewondering kom ik terug van een lange reis in Zuid-Oost Azië. Ik zal u wat belevenissen vertellen …

In Kota Kinabalu (Maleisië), terwijl we zingend de Rozenkrans van de Barmhartigheid aan het bidden waren, kon een van de medewerkers die slecht en wazig zag, plotseling duidelijk alles zien en dit werd steeds beter gedurende de dag. Dank U, Jezus !

In Kuching (Maleisië) kreeg een van onze vrienden, zij heet Maria, te horen van een zeer verontruste collega van haar werk, een vader van een gezin, dat zijn kindje te vroeg geboren was, al na 7 maanden. Het kindje moest een zeer risicovolle operatie ondergaan omdat het een waterhoofd had (Hydrocephalie). Maria begon meteen voor het kindje te bidden en nam enkele rozenblaadjes voor hem mee die door de heilige Maagd zelf in Medjugorje gezegend waren. De ouders van het kindje zijn lid van de Anglicaanse kerk en namen het gebed serieus. Maria zei tegen de vader, dat hij een rozenblaadje op het hoofdje van het kindje moest leggen en er een “Weesgegroet” bij moest bidden. Hij kende dit gebed. Op de dag waarop de operatie zou plaatsvinden, kon deze worden afgezegd, omdat het vocht spontaan uit het hoofdje van het kindje verdwenen was. De dokter kon niet verklaren, waardoor dat kon zijn gekomen. Dank U, Maria !

In Djakarta (Indonesië) kwam een echtpaar naar een van onze bijeenkomsten om te luisteren naar de boodschappen van Medjugorje. Ze hadden hun dochter meegebracht. Toen ik hen vertelde hoe Satan tegenwoordig op een slinkse wijze werkt onder de mensen via occulte praktijken, zoals bij het dragen van amuletten, talismannen of andere voorwerpen die uitgedeeld worden door tovenaars (vermomd als liefdevolle mensen), voelde het meisje zich aangesproken. Ze droeg, inderdaad, om haar hals een voorwerp, dat iemand haar gegeven had met de raad het te dragen om geluk te ontvangen. Die persoon had tegen haar gezegd: “Let op! Doe het nooit af, want als je dat doet, dan zul je ongeluk hebben.” Toen ze haar ouders na de bijeenkomst dit vertelde, zeiden deze haar het voorwerp weg te werpen. Het meisje had echter te veel angst en ze moest huilen Toch besloot ze om het voorwerp om haar nek aan een priester te geven, die daar aanwezig was. Dezelfde avond nog zond ze haar ouders een boodschap om hen te danken. Vanaf het moment dat ze zich van het voorwerp ontdaan had, ondervond ze een innerlijke vrede, die ze tevoren in haar leven nog nooit zo sterk gevoeld had. Heel haar lichaam was bevrijd van een zware benauwdheid die haar voordien geheel beklemde ter hoogte van haar wervelkolom en haar hoofd. Nu huilde ze van vreugde en kwam dichter tot het Hart van Jezus. De angst was weg. Dank U, Jezus !

In China was ik in de gelegenheid om weeshuizen bezoeken, die door Katholieke zusters beheerd worden. Bijzonder trof mij een van die huizen in het noorden van het land. Alle zusters daar waren jong. Hun werk bestond er uit om in de steek gelaten kinderen op te nemen en te verzorgen. Volgens de Chinese wet hebben de gezinnen slechts recht op één kind (hier en daar op twee). Als een kind vervolgens gehandicapt geboren wordt, dan willen de gezinnen een ander kind en ze leggen het gehandicapte kindje anoniem voor de deur van de zusters. In dit weeshuis zijn er evenveel zusters als kinderen en er zijn evenveel postulanten als zusters … Sommige kinderen lijden veel. Het is niet moeilijk in hen het gelaat te zien van de onschuldige en gekruisigde Jezus.

Nu we Goede Vrijdag naderen, dank ik God dat Hij me op die manier zijn Zoon in doodstrijd getoond heeft en ook de grootheid van de roeping van deze zusters, die Hem met zoveel liefde en toewijding verzorgen. Ze kennen de waarde van het lijden, dat aan de Vader wordt aangeboden samen met dat van Christus. Hun leven is als een permanente H. Mis. Daar waar de mens niet beschouwd wordt vanuit het perspectief van zijn eeuwigheid, maar enkel naar waarde geschat volgens zijn werelds rendement, zijn deze zusters een lichtend teken, een zon, die China verlicht. Moge hun voorbeeld ons inspireren in deze Goede Week en moge ons deemoedig gebed hen ondersteunen. Op een dag, in het eeuwig licht van God, zullen we met verrassing zien wie er onder ons hier op aarde de mooiste was en hoeveel genaden we te danken hebben aan het offer van deze, door de wereld misprezen en verworpen mede-verlossers.

3 – “Hij leeft. Hij bestaat werkelijk !”
In Signapur zag ik een vriend terug die ik op een dag in Medjugorje heb ontmoet: Pater Michaël Lim, een baby-priester (zo genoemd, omdat hij nog maar een maand gewijd is). Hij gaf een mooi getuigenis. Chinees van afkomst, in Singapur geboren, Boeddhist en wist niets van het Christelijk geloof en wilde er niets mee te maken hebben. Zijn oudere zus, Violet, werd als adolescent ernstig ziek en moest veel pijnlijke operaties ondergaan. Een ervan was bijna dodelijk, en haar toestand ging vlug achteruit. Aan een rolstoel gekluisterd, was ze oorzaak van veel zorgen in haar familie, die niet bij machte was om haar te helpen.

In juni 1995 vroeg Rose (katholiek) aan Michaël om haar mee te nemen naar een kerk waar een charismatische genezingsdienst zou zijn. Michaël ging akkoord. Hij was bereid om alles te proberen om zijn zus te helpen. Tijdens het gebed zat hij niet goed in zijn vel. Hij vond alles heel vreemd en zelfs belachelijk. De mensen baden voor elkaar, hieven de handen op zonder schroom, en loofden God met luide stem. Voor hem waren dat allemaal rare dingen. Hij vroeg zich af waar hij terecht gekomen was.

Rose vroeg hem te bidden tot Jezus, opdat Hij zijn Heilige Geest zou zenden door de priester, opdat deze Violet zou zegenen. Michaël begreep niets van deze woorden. Voor de eerste keer richtte hij zich echter tot Jezus en zei : “Laat haar lopen, en ik zal in U geloven ” De priester kwam bij hen en bad voor Violet. Toen zei hij: “Welnu, sta op!” Toen werden Michaëls ogen wijd van verbazing, totaal verstomd: Hij zag hoe Violet rechtop ging staan, en vervolgens door de kerk begon te lopen. Hij was verward tot in het diepste van zijn ziel en zei met verstomming: “My goodness ! He is alive ! He is real !” (Ongelofelijk ! Hij leeft ! Hij bestaat werkelijk !”) Hij begon te huilen en te huilen … Die dag veranderde zijn leven totaal. Het was een ommekeer van 180 º. Gretig begon hij zich te verdiepen in alles wat met het Katholieke geloof te maken had. Hij ontdekte de Bijbel. In minder dan 60 dagen verslond hij deze, van A tot Z. Hij kon er geen afstand van nemen. Hij las hem meerdere uren per dag, zoals een dorstige, die eindelijk levend water gevonden had om zich te laven en die er zelfs de ogen niet meer van kon afwenden. Zijn ziel verlangde zo naar de Levende God.

Natuurlijk eindigde het verhaal daar niet. Heel zijn familie liet zich daarna dopen. Michaël werd aangenomen op het seminarie op de leeftijd van 38 jaar. Hij werd priester gewijd afgelopen op 25 maart, het feest van Maria Boodschap. Hij zei tegen zijn parochianen: “Ik heb er 35 jaar over gedaan om God te vinden. U heeft hem echter gekregen bij uw geboorte. En wilt u, u nu van Hem ontdoen ? Luister naar mij: Laat Hem nooit los !” Ja, Jezus leeft. Met Pasen zullen we vieren dat we een God hebben, die niet gemaakt is door mensenhanden en die niet onbekwaam is om te redden, maar die werkelijk, echt levend is. En zijn naam is Liefde. Zijn Naam is “God redt”, Ieshua !

4 – De liturgische gedachtenis van de Zalige Johannes-Paulus II zal gevierd worden op 22 oktober, voor de bisdommen van Rome en Polen, volgens de Congregatie van de Goddelijke Eredienst. Het is de verjaardag van zijn inhuldiging, zes dagen na zijn verkiezing als Paus op 16 oktober 1978. Laten we niet vergeten dat het Johannes-Paulus II is, die ons Zuster Faustina gegeven heeft en haar prachtige boodschap. De noveen van de Goddelijke Barmhartigheid begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zondag na Pasen, op het feest van de Goddelijke Barmhartigheid. Laat deze gelegenheid niet onbenut voorbij gaan. Onnoemelijke zegeningen werden voor deze tijd door Jezus beloofd aan de zuster.

Lieve Gospa. Uit medelijden en liefde hebt U deel genomen aan het lijden van uw Zoon Jezus
en aan de vreugde van zijn Verrijzenis !
Open onze harten voor zijn liefde opdat Hij in dit Paastriduum niet tevergeefs aan de deur
van ons hart zou kloppen, maar in ons trouwe vrienden zou vinden !

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje april 2011

Dierbare kinderen van Medjugorje!

Geprezen zijn Jezus en Maria !

18 maart 2011


1 - Op 2 maart 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning bij het Blauwe Kruis, daarbij werd zij omgeven door wat minder mensen vanwege de winter. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

"Lieve kinderen, mijn moederhart lijdt hevig als ik naar mijn kinderen kijk die hardnekkig het menselijke voorrang blijven geven op het goddelijke. Mijn kinderen die, ondanks alles wat hen omringt en alle tekenen die hen gegeven worden, denken dat ze hun weg zonder mijn Zoon kunnen bewandelen. Dat kunnen ze niet! Hun weg leidt naar de eeuwige verdoemenis. Daarom breng ik jullie bijeen, jullie die bereid zijn om je hart voor mij te openen en apostelen van mijn liefde te worden; om mij te helpen, zodat jullie, door Gods liefde te beleven, voorbeelden mogen worden voor hen, die Zijn liefde nog niet kennen. Moge het vasten en het gebed jullie daar de nodige kracht voor geven. Ik geef jullie mijn moederlijke zegen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Ik dank jullie."

De Gospa was erg verdrietig.

2 – Op 18 maart 2011 verscheen de heilige Maagd aan Mirjana voor haar jaarlijkse verschijning, eveneens bij het Blauwe Kruis. Daarna gaf ze de volgende boodschap door :

"Lieve kinderen, ik ben bij jullie in de naam van de grootste Liefde, in de naam van de lieve God, die dicht bij jullie gekomen is doorheen mijn Zoon en jullie ware liefde heeft laten zien. Ik wil jullie leiden op de weg van God. Ik wil jullie ware liefde leren, opdat anderen die in jullie mogen zien, en jullie die mogen zien in anderen, opdat jullie broeders mogen zijn voor de anderen en opdat anderen in jullie een genadige broeder mogen vinden. Mijn kinderen, wees niet bang om jullie harten open te stellen voor mij. Met mijn moederlijk hart zal ik jullie laten zien wat ik van elk van jullie verwacht, wat ik verwacht van mijn apostelen. Kom met me mee. Dank jullie."

De H. Maagd riep ons op om te bidden voor de priesters. “Nogmaals leg ik er de nadruk op, zei ze, met hen zal ik overwinnen”.

3 – Voor een betere Vasten. Tijdens mijn verblijf in Italië, hebben we iets nieuws uitgeprobeerd in verband met het vasten en ik wil dat met jullie delen. Het zal veel gezinnen en gemeenschappen tot inspiratie kunnen zijn.

Vanaf de eerste maaltijd in Sassuolo, waarbij een tiental vrienden aanwezig waren, heb ik voorgesteld om in het geheel niet over eten te praten, maar om er op te letten om alleen over onderwerpen te spreken die het licht in onze zielen zouden kunnen vermeerderen en ons zo zouden kunnen laten groeien. Natuurlijk hadden we het over Jezus, over wat Hij ons onlangs in het Evangelie te zeggen had of wat Hij ons via een bepaalde gebeurtenis heeft doen ervaren. Het resultaat liet niet op zich wachten. Aan het eind van de maaltijd deed het ons verdriet dat we uit elkaar moesten gaan, want iedereen wilde nog dieper op deze onderwerpen ingaan. Zozeer waren onze harten ontvlamd. Een beetje zoals bij de leerlingen van Emmaüs. De aanwezigheid van Jezus onder ons was voelbaar en we wilden Hem zeggen: “Blijf nog bij ons”.

Het is voldoende om vlak voor het eten deze beslissing te nemen. We hebben de gewoonte om ‘zomaar’ aan tafel te gaan zitten, zonder na te denken over dit grootse moment, dat door God gewild is. We praten dan over van alles en nog wat. Zo komt het, dat we vaak spreken over dingen die niet zo belangrijk zijn, of dat we kwaad spreken over onze naaste. Deze tijd, die we samen doorbrengen, kan echter een prachtig moment zijn waarin we echt belangrijke dingen met elkaar delen, en waarbij ieder er zorg voor draagt om het Koninkrijk van God te laten groeien in het hart van de tafelgenoten. Als we deze beslissing nemen tijdens het zegeningsgebed aan het begin van de maaltijd, dan kunnen we al snel vaststellen dat God ook naar deze afspraak komt. (Hij is zo blij voor een keer uitgenodigd te zijn) Daardoor neemt de maaltijd een heel andere wending.

Een Kroatische grootmoeder had de gewoonte elke dag naar de H. Mis te gaan. Als ze thuis kwam, dan vertelde ze de huisgenoten wat de priester tijdens de preek gezegd had. Op een dag, tijdens het begin van de verschijningen, kon ze om gezondheidsredenen niet naar de kerk gaan. Haar familie ging echter wel. Toen die thuis kwamen vroeg ze, wat de pater had gezegd. Die avond had de pastoor aan alle parochianen gevraagd zich er toe te verbinden om de avond door te brengen zonder één enkel woord te zeggen dat tegen de naaste was gekant. Toen de grootmoeder dat nieuws hoorde, riep ze uit: “Maar, waarover moeten we het dan hebben?”

Toen Jezus op aarde was, hield Hij veel van dit bevoorrechte moment van de gezamenlijke maaltijd. Moge dit moment voor ons een tijd van zegen zijn en niet een gelegenheid tot leegte of om te zondigen. Vaak stel ik vast, dat Jezus tegemoet komt aan de volgende wens, waar oprecht om gevraagd wordt: “Heer, gebruik me tijdens deze maaltijd, opdat deze tot uw eer zal verlopen”.

4 – De tragedie in Japan. We zijn allen diep getroffen door de beelden en het nieuws uit Japan. Verre van, er nog meer commentaar aan toe te willen voegen, wil ik hier nogmaals de middelen in herinnering brengen, die Gospa ons gegeven heeft en die de meest effectieve middelen zijn om nieuwe aardbevingen te voorkomen. De moeder van de Schepper zegt ons: “Alleen door vasten en gebed kunnen jullie oorlogen een halt toeroepen en ze verminderen …” en vaak vergeten we het einde van die boodschap : “ en de natuurwetten opheffen”.

Hij lijkt er inderdaad op dat de aarde bezwijkt vanwege de duisternis die er heerst, die ons mensen overdekt, die zonder God proberen te leven. Maar heeft de heilige Maagd ons onlangs niet gezegd dat ze de hoop niet opgaf ? Heeft ze ons niet gesproken over een “nieuwe tijd”, over een tijd van vrede, waar haar hart met ongeduld op wacht ? We kunnen de tijd van beproeving verzachten en inkorten.
Ik ontmoet veel mensen, die begonnen zijn met vasten volgens haar voorschriften, maar die na verloop van tijd er weer mee zijn gestopt; ontmoedigd vanwege de strijd die het geeft, of omdat de problemen te groot lijken of om andere redenen. Nee, we moeten volhouden. De uitdaging is te groot. Te veel broeders en zusters die God niet kennen, hebben onze toewijding en onze trouw nodig. De heilige Maagd heeft vele boodschappen voor ons, en vandaag zegt ze tegen ons: “Ik zal jullie tonen wat ik van ieder van jullie verlang; wat ik verlang van mijn apostelen”. Laten we bij haar blijven, ze zal immers aan elkeen de bijzondere rol laten zien die voor hem of haar bestemd is in deze tijd van beproeving. Ze rekent op ons.

Concreet: we kunnen veel doen voor de slachtoffers van de ramp :

- Voor degenen, die omgekomen zijn, kunnen we voor hun zielenrust minstens één H. Mis laten opdragen. Dat is een sterk gebaar van naastenliefde.

- Voor de overlevenden, voor hen die alles verloren zijn, voor hen die gewond zijn en voor hen die vrezen het volgende slachtoffers te zijn, kunnen we met heel ons hart bidden en vasten.

- We kunnen hen ook onze bewaarengelen zenden om hen te helpen en hen te bemoedigen op hun kruisweg. Dat zal voor hen een hulp zijn, die rechtstreeks uit de Hemel komt, want menselijke hulp heeft haar beperkingen.

4 – Feest van de H. Jozef, op 19 maart.
Niemand heeft er ooit spijt van gehad de heilige Jozef te hebben gekozen als patroon en als gids van zijn familie. Ook als hartsvriend. Het is hij, de “voedstervader van de Zoon Gods” die het best kan voorzien in onze tijdelijke en onze geestelijke noden. Laat hem niet werkloos. Hier, in Medjugorje is zijn hulp voelbaar, elke keer als we hem aanroepen. Gezinnen die in moeilijkheden zijn, hebben er heel veel baat bij. Ook na zijn feest kunnen we doorgaan met b.v. zijn litanie te bidden.

Lieve Gospa, nu meer dan ooit, nemen we onze toevlucht tot U !
Verlaat ons niet !
We willen uw Zoon de eerste plaats geven in ons leven !

Zr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje maart 2011

Dierbare kinderen van Medjugorje!

Geprezen zijn Jezus en Maria !

15 februari 2011


1 - Op 2 februari 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in Italië. Na de verschijning gaf ze de volgende boodschap door:

"Lieve kinderen, Jullie komen naar me toe, jullie zoeken je weg, jullie zijn op zoek, jullie zoeken de waarheid, maar jullie vergeten het belangrijkste, jullie vergeten fatsoenlijk te bidden. Jullie mond prevelt talloze woorden, maar jullie geest voelt niets. Zoekend in de duisternis vormen jullie je eigen voorstelling van God, maar die strookt niet met wat Hij in Zijn Liefde werkelijk is. Lieve kinderen, echt gebed komt uit het diepste van je hart, van je pijn, van je vreugde, van je zoektocht naar vergeving van je zonden. Dat is de manier om de ware God te leren kennen, en zo ook jezelf, want jullie zijn gevormd naar Zijn beeld. Gebed zal jullie naar de vervulling van mijn wens, van mijn missie hier bij jullie brengen, naar de eenheid van Gods gezin. Ik dank jullie.”

De heilige Maagd zegende alle aanwezigen, ze dankte ons en nodigde ons uit om te bidden voor de priesters.

2 - In Egypte worden de boodschappen van de Gospa verder verspreid. Ondanks de huidige gebeurtenissen in Egypte, blijven onze vrienden aldaar bidden en ze blijven in vrede. Ze verlaten zich op Degene, op Hem, die alles kan en die mooie dingen aan het voorbereiden is. De verantwoordelijke voor “Enfants de Medjugorje” in Cairo zei me, dat hij op de volgende wijze bidt: “Jezus, vergeet niet dat Egypte u beschermd heeft toen u nog klein was. Welnu, bescherm nu Egypte.”

Laten we hen steunen met ons gebed en hopen dat deze intentie´Bescherm Egypte´ zou mogen reiken tot aan het Midden-Oosten.

3 – Op 6 februari jl., hebben we de 30ste verjaardag gevierd van de geboorte van Marthe Robin in de Hemel. Daarom wil ik u ter ere van deze gebeurtenis en in verband met de boodschap van 2 februari over het gebed, een mooi citaat aanreiken uit de geschriften van Marthe van 29 januari 1930:

“Laten we bidden: een voortdurend gebed met het hart en soms met de lippen. Jezus heeft ons de formule ervoor gegeven, zo kort en zo volledig: “Het Onze Vader”.

Laten we ons gebed niet opzeggen, laten we het bidden. Het is de ziel die onze bewegingen moet bevelen. Het is onze ziel die onze knieën moet plooien, ons lichaam moet doen buigen. Het is de ziel, die onze handen moet vouwen, onze oogleden moet laten sluiten of onze blikken naar de Hemel moet richten. Het is de ziel die, opstijgend naar God, heel ons wezen meetrekt.

Bidden is het belangrijkste, de meest dwingende van onze plichten. Laten we dus bidden en moge al onze gebeden, onze gezangen opwellen uit ons hart als vurige liefdespijlen. Laten we onze pijnen, onze offers, ons werk offeren, laten we ons versterven. Laten we boete doen voor een missionaris, voor priesters, voor onze herders, laten we hen helpen in hun werk als apostelen. Laten we beminnen voor hen die strijden. De gemeenschap van de heiligen: dat is de onderlinge en broederlijke hulp …”

4 – De boodschap van 25 januari is met veel geestdrift ontvangen door alle vrienden van Medjugorje. We moeten toegeven dat het niet vaak voorkomt dat de Gospa ons gelukwenst omdat we open staan voor haar oproep en voor de liefde van God. Als moeder geeft ze een boodschap voor al haar kinderen. Bij haar kinderen zijn er, die naar haar luisteren en anderen, die niet naar haar luisteren. Ze lijdt voor hen die niet luisteren en ze doet alles om hen te winnen. Er was echter ook eens een boodschap nodig om diegenen te bemoedigen die ze zo mooi als “het grote aantal die JA gezegd hebben” beschrijft. Moge ieder van ons behoren tot deze gezegende “menigte” en volharden in het ´ja´, zoals zijzelf heeft volhard in het ´ja´, dat ze gegeven heeft in Nazareth.

Een persoonlijk getuigenis. Het was tijdens een uur van aanbidding voor het Heilig Sacrament dat de Heer Jezus me in april 1976 riep om me helemaal aan Hem toe te wijden. Ik herinner het me nog heel goed, alsof het gisteren was. Verschillende zaken hebben me toen getroffen in deze bijzondere tijd tussen zijn zeer duidelijke oproep om zijn bruid te worden en mijn antwoord (dat ook zeer duidelijk moest zijn: ofwel ´ja´, ofwel ´nee´).

- Jezus liet me volledig vrij. Geen enkele druk, geen enkele ´gevoelsmatige chantage´, geen enkele aandrang zelfs. Met hetzelfde gemak kon ik Ja zeggen of Nee.

- Jezus sprak me aan vanuit zijn armoede, niet als een rijke, die zou geprobeerd hebben om me te bekoren met mooie beloften.

- Jezus toonde me zulk een grote liefde dat ik begreep dat niemand ter wereld me zou kunnen beminnen, zoals Hij me beminde.

Na een minuut ben ik dan ook voor Hem door de knieën gegaan en heb ik Hem mijn ´ja´ gegeven. Als ik terug denk aan die minuut stilte, waarin Jezus wachtte op mijn antwoord en ik ook met gemak ´nee´ tegen Hem had kunnen zeggen, dan ben ik immens dankbaar dat ik voor ´ja´ heb gekozen. En wat als ik ´nee´ had gezegd? Ik had toen geen enkel idee van het plan, dat Hij had voor mijn leven, ik wist maar één ding: Dat ik mijn leven met Hem en voor Hem zou leven. Dat alleen was hetgeen dat mij volledig vreugde kon brengen. Na zo vele jaren, terwijl zijn plan voor mijn leven elke dag wat duidelijker wordt, kan ik vandaag de dag zeggen, dat het vooral Hij is geweest, die op die dag ´Ja´ heeft gezegd, omdat Hij, meer dan men zich kan voorstellen, trouw is gebleven. Mijn heel kleine ´ja´, zo kwetsbaar en dikwijls zo gemengd met andere zaken, heeft Hij genomen zoals het is, en Hij heeft het omgevormd, om het te maken als het zijne en het de Vader aan te bieden.

Als ik naar de wereld van vandaag kijk, naar de conflicten, de scheidingen, de doodstrijd van ontredderde gezinnen, hoezeer dank ik dan de Heer dat Hij me op die dag dit offer heeft gevraagd, en dat voor Hem dit kleine ´ja´ volstond, fragiel maar oprecht, om me mee te nemen in zijn boot … en welke boot. Soms loopt hij vol water, en soms doen stormen hem hevig schudden, maar hij zal niet vergaan. Jezus zit er in.

Dit alles om u met zekerheid te kunnen zeggen: ´Ja´ zeggen tegen God is het mooiste avontuur dat men op aarde kan beleven. Men zal er nooit spijt van hebben ´ja´ te hebben gezegd tegen God.

Lieve Gospa. Dank u dat u ons Jezus hebt gegeven.
Wat zouden we zonder Hem moeten beginnen?
Help ons om te volharden in het ´ja´ tijdens de beslommeringen van ons dagelijks leven!

Zr. Emmanuel

Vertaald uit het Frans
© Enfants de Medjugorje februari 2011